Blijmakers: #16 Fisherman's Friend Strongmanrun 2015

Charmant als altijd
En toen stond er een oproepje op Facebook: "Kaart over voor de Fisherman's Friend Strongmanrun in Hellendoorn. Gratis ter overname".

Net wat ik nodig had nu, die zondag. Maandag zou ik starten met EMDR therapie en daar zag ik verschrikkelijk tegenop. Dus helemaal kapot gaan op een obstakelrun, even niet na kunnen denken en piekeren omdat ik me wel moet focussen op de hindernisbaan, JA!


Maar hoe doen we dat dan met de kinderen? L. kan dat niet echt aan, heeft logeerweekend, zijn we wel op tijd terug, zal ik anders alleen gaan? Durf ik dat wel? Kan ik dat wel? En ik moest natuurlijk heel snel reageren, want er waren vast wel meer gegadigden. Ook had ik de dag ervoor nog gerend, niet zo handig. 
Het stond al een hele tijd op mijn verlanglijst, een obstakelrun. Maar de prijs (€69,-) en het gebrek aan krachttraining hield me tegen. Ik kan wel hardlopen, ik loop een halve marathon in iets meer dan 1.50 uur of 10 kilometer in 48 minuten, maar ik kan amper 20 pushups doen en al helemaal geen pull-ups. Die ene keer per week dat ik een HIIT training doe zet nou ook weer niet zoveel zoden aan de dijk.

W. zei natuurlijk dat de keuze aan mij was, desnoods namen we de kids mee. Of één van de twee en oppas regelen voor de ander.
Vriendin A. geappt, het dilemma voorgelegd; die zei meteen dat ik het moest doen. Dat kan ik heus wel, doorzettingsvermogen gaat het om en dat heb je wel.

H. gebeld, het kaartje was nog beschikbaar, moest ik wel meteen mijn spullen pakken en vertrekken, want met een uur zou de parkeerplaats sluiten, het was een krap uurtje rijden.
Intussen nog mijn moeder gebeld, die wilde wel op L. passen en R. kon dan gewoon mee in de wandelwagen. Laarzen aan, drinken, broodjes en koekjes mee, desnoods kon ie slapen in de wandelwagen.

Tsja, geen excuses meer dus, GAAN! Niet denken aan wat er allemaal niet mis kan gaan, maar gewoon erin duiken en zien hoe ver je komt. Dat moet ik vaker doen, ik heb blijkt nu wel genoeg doorzettingsvermogen. Anderen zagen dat al bij mij, ik geloof er nu zelf ook wat meer in. 


En wat was het gaaf! Ik heb het gehaald in 3 uur en 9 minuten, 21 kilometer hardlopen en 39 hindernissen. Ik ben in het tweede startvak (Eating Trees) op aanraden van H. gestart, omdat ik graag wel wilde hardlopen en niet alleen maar wandelen. Hoe verder achterin je start, hoe vaker je staat te wachten bij de hindernissen.


Ik stond versteld van mijzelf wat ik allemaal kan. Ik heb ook echt met een grote smile het (grootste deel van het) parcours afgelegd. Dit lijf wat ik vaak haat en verafschuw, heeft het toch maar even wel gedaan. Ik ben mijn eigen grootste vijand en criticus en heb dat stemmetje even de mond weten te snoeren.



De hele avond stond ik nog te stuiteren van de adrenaline, dit is echt wel voor herhaling vatbaar! Wat ben ik toch blij met de mensen in mijn omgeving die mij helpen dit mogelijk te maken. 
H., voor het ticket. 
W., die als vanzelfsprekend met mij mee gaat en zijn hele dag er aan opoffert. 
Mijn moeder en C., die op L. passen. 
A., voor de aansporing en die zo in mij gelooft, dat ik het zelf ook ga geloven.

En ik ben er nu ook wel achter dat het water in de rivier echt steenkoud is! Ook een eyeopener, wanneer het heel erg slecht met me gaat lijkt het water van het kanaal een uitnodigend warm bad, de oplossing voor alles.
Valt dus ook vies tegen, dat warme bad. ;)

Reacties