When it's dark look for stars

Drie jaar geleden heeft L. verschillende onderzoeken gehad, zoals een intelligentieonderzoek en een onderzoek naar zijn sociaal-emotionele leeftijd. Dat is van belang om de juiste aanpak te bepalen en noodzakelijk om überhaupt aanspraak te kunnen maken op zorg en ondersteuning voor hem. Vorig jaar in het gevecht om de WLZ werd er al om een nieuw onderzoek gevraagd door het CIZ, wat erg vreemd is omdat de intelligentietest maar eens per twee jaar mag worden afgenomen. Het resultaat is niet betrouwbaar als het vaker uitgevoerd wordt, het zou zomaar kunnen dat de score hoger uitvalt omdat het kind de antwoorden nog weet van de vorige keer. Gelukkig wist ik dit door mijn achtergrond als leerkracht in het voortgezet speciaal onderwijs en hoefde L. niet opnieuw aan de tests onderworpen worden en moesten ze het doen met de testresultaten van anderhalf jaar oud. Wel vind ik het achterlijk dat men zo over de regels heen stapt, pas als ze erop gewezen worden dat het helemaal niet mag wat ...

Perfectionisme. Zo zinloos, ook is het vooral een drang naar controle in mijn geval. De lat zo hoog leggen voor mijzelf, ik heb alleen mijzelf ermee. Maar elke dag opnieuw moet ik aan mijzelf bewijzen dat ik het wel waard ben om te leven, dat ik mag bestaan.

Onze loungebank zit en hangt heerlijk, maar de L-vorm is best lastig in combinatie met een salontafel. Ik heb van alles al geprobeerd, maar het was te iel met twee kleine bijzettafels of juist te vol met de mooie tafel die ik van m'n moeder gekregen had. Ik heb een tijd lang een hocker met dienblad gehad als tafel, maar ik was er niet helemaal tevreden mee. Toen ik aan het hardlopen was kreeg ik een briljante ingeving. Dat heb ik vaker tijdens het hardlopen, dan weet ik ineens wat ik moet doen, hoe ik iets moet aanpakken of vallen alle stukjes op hun plek en kom ik tot inzichten. Dan kunnen mijn gedachten los gaan, kan ik ze niet wegdrukken en bedenk ik nog eens iets leuks, haha.