When it's dark look for stars

Zou het? Zou het? Zou het echt? Ik spat bijna uit elkaar van trots, L. heeft vannacht zonder luier geslapen en is droog gebleven! Na een week lang droge luiers in de ochtend durfden we het aan om de volgende stap te nemen: zonder luier slapen. L. was zelf ook zó trots elke ochtend dat zijn luier droog was. Zodra de luier afging haastte hij zich naar het toilet om te plassen. Hij weet het dus echt op te houden, dit waren geen toevalstreffers meer, die droge luiers. We hebben gisteren besloten om het zonder luier te proberen.

Sinds enkele dagen is mijn medicatie dosering verhoogd en heb ik nu medicatie om te kunnen slapen. Want het ging echt niet goed. Het is doodeng wanneer je niet kunt vluchten voor je eigen gedachtes, je niet meer kunt slapen en de hele dag overvallen wordt door de stem die zegt dat je er een eind aan moet maken omdat je een te grote last bent voor deze wereld. Ik zie de wereld wat troebeler nu, alsof er een mist in mijn hoofd zit, ook krijg ik niet alles meer mee en is mijn verwerkingssnelheid trager; het verdoofd. Het is alsof ik de hele dag dronken ben. Maar het is oké. Mijn gedachtes verstommen en tergen me niet meer zo.

Een mooie dag om te sterven Een koude en witte winterdag Alles lijkt zo kalm en sereen Een plaatje om te zien Maar dit alles gaat aan je voorbij Je kijkt niet om je heen

Hoewel ik zelf sinds een jaar plantaardig eet en dus de vlees, zuivel en andere producten waarvoor dieren gebruikt zijn laat staan, doet mijn gezin niet altijd met me mee. Voor de spaghetti wil vriendlief het liefst echt gehakt, in plaats van vegan gehakt (van soja); daarom maak ik vaak twee verschillende pannen met saus als we pasta eten. Ik probeer al veel langer pakjes en zakjes te mijden, al sinds ik deze blog gestart ben eigenlijk; het is makkelijk maar er zitten ook erg veel zout en andere onnodige toevoegingen in verwerkt. Ik experimenteerde met wat ik in huis had, volgens mijn vriend is dit de lekkerste pastasaus ooit! En dat van iemand die vindt dat lasagne gemaakt moet worden met een zakje poedersaus, omdat het anders "niet zo lekker is". Ook mijn oudste zoon, toch een érg moeilijke eter die ik alleen groente kan laten eten als hij het niet terug kan vinden op zijn bord at met smáák zijn bord ZELF leeg! Meer bevestiging heb ik niet nodig: Dit is een recept om...

Vandaag was ik bezig met het maken van een fotoboek van L. Op het expertisecentrum gebruiken ze de app klasbord, dat is in de plaats gekomen van de heen-en-weer schriftjes. Door middel van foto's worden de ouders op de hoogte gehouden van de dag. Aan het eind van het jaar heb je de mogelijkheid om een fotoboek te maken hiervan, dat is een leuk naslagwerk en dat heb ik dus gedaan. Of het nou komt doordat L. nu op een nieuwe groep zit met minder prikkels gedurende de dag, dat de decemberstress weer achter ons ligt of doordat we weer de juiste dosis medicatie hebben gevonden; het gaat goed nu. Niet meer een kind dat continu overprikkeld is, dat de hele dag gehoorbescherming draagt, schreeuwt, gilt, agressief is naar mensen en dieren, met een verwilderde blik de wereld in kijkt. zoals op de foto's vanaf oktober al het geval was. Bijzonder, je ziet pas hoe heftig het was als je eruit bent en terugkijkt.

Om rust te krijgen in mijn hoofd helpt het dat het rustig is om mij heen. Ik ben al wekenlang bezig om alles wat overbodig is uit te zoeken en weg te doen. Het begon met een stuk vloerbedekking dat we kregen, dat zou erg handig zijn voor de zoldervloer, warmer dan de houten vloer en ook meteen een stuk netter. Dat betekende wel dat ze hele zolder leeg moest. Alles heb ik in mijn handen had, ook de dozen die al een aantal keren meeverhuisd waren en al jaren onaangeroerd daar stonden. Wat moet je met oude agenda's, knuffels, interieuraccessoires uit je tienerkamer?

Idealist? Als mijn kind zich niet kan conformeren  Aan spelregels van onze maatschappij Zal ik vechten, strijden, appelleren  Om de spelregels aan te passen voor dat kind van mij Idealist Of toch fundamentalist? De zogenaamde scheidslijn  Daartussen  is niet ongenaakbaar Soms is 't meer een stippellijn Bij vlagen zelfs onzichtbaar  Ik kan niet niets doen De woede en onmacht laat me beven In onze zwart-witte wereld Zal ik de zoektocht naar grijs nooit opgeven

De nieuwjaarsduik bij de Klinkervlierse plas, in een outfit die zowel een statement maakt als vol zelfspot zit. Ik was ingepakt in plastic, beplakt met begeleidende waarschuwingsteksten: "handle with care" en "fragile". Met blootliggend brein (muts met brein-print). 

Ik heb een talent heb ik ontdekt. Een talent om mensen een spiegel voor te houden en ze te confronteren met de wat minder leuke kanten van hun karakter. Ik postte een oproep op mijn persoonlijke Facebookpagina 29 december, omdat ik boos, verdrietig en me ontzettend machteloos voelde over de impact van het illegaal afsteken van vuurwerk op mijn zoon.