When it's dark look for stars

Vandaag is L. jarig, hij is alweer 7 jaar geworden. 7 jaar! Zijn kalenderleeftijd klopt totaal niet met zijn (sociaal) emotionele leeftijd; toen ik hem enkele weken geleden vroeg hoe oud hij is ("twee") en hoe oud hij wordt als hij jarig ("drie") dacht ik, dat past inderdaad beter lieverd. Ik vroeg hem ook of hij een feestje wilde geven, bij "Cowboys en indianen" (hebben we een kinderfeestje gehad van een groepsgenootje van hem, dat ging zo ontzettend goed dat we hadden voorgenomen dit ook te doen). "Ja!" Wie mag er dan komen? Daar moest hij even over nadenken. Ik verwachtte een opsomming van zijn groepsgenoten, die waren er tenslotte de laatste keer dat we er waren ook bij maar het antwoord verraste me enigszins: "Ik!" Natuurlijk lieverd, maar wie nog meer dan? Wie is jouw vriendje? Weet je wat een vriendje is L.? Iemand die je lief vindt en met wie je graag speelt. "R. (broertjes naam)". "Papa en mama ook en M. (...

Hokjesdenken; ik word er gek van. Niet alleen dat anderen dat doen, irritant, maar ook omdat ik mijzelf erop betrap dat te doen. Het is best logisch dat we dat doen, want door mensen in hokjes te plaatsen creëer je overzicht en heb je het idee de boel onder controle te hebben. Je creëert daardoor ook een bepaald verwachtingspatroon, je gaat dan voor mensen al invullen wat en hoe ze zullen denken over iets. Meestal gaat het ook wel op, daarom doen we dat natuurlijk ook. Het geeft je veiligheid, je denkt te weten wat je kunt verwachten. Maar wat als je niet in een hokje past? Mijn oudste zoon bijvoorbeeld, door hem zie ik dat hokjesdenken erg beperkend kan zijn. Hij wordt woensdag a.s. 7 jaar oud. Bij een kind van 7 heb je bepaalde verwachtingen, op wat voor een punt hij zal zijn in zijn leven. Een kind van 7 zit in groep 3 (hij is van feb. 2009), kan inmiddels lezen, schrijven en rekenen, is in staat zich te redden in het verkeer (onder begeleiding), speelt met vriendjes op woens...

Mijn variant op het recept van living the green life Zoals het met overnight oats gaat; het vraagt wat voorbereiding, maar dat is het zeker waard voor een heerlijk, gezond en voedzaam ontbijt! Ingrediënten voor 2 porties: 100 gram boekweitkorrels (ook wel boekweitgrutten) 250 ml water 2 bananen 1 eetlepel kokosrasp handjevol frambozen of andere bessen (mag bevroren zijn, geen probleem om dit te verwerken). grote scheut plantaardige melk Bereiding: Doe de boekweitkorrels samen met het water in een weckpot en laat deze een nacht staan. Het is belangrijk dat de korrels goed weken, anders is het voor je lichaam moeilijk deze te verteren en de vitaminen en mineralen op te nemen. In de ochtend giet je het water weg en doe je de geweekte boekweit in je blender samen met de overige ingrediënten. Mix tot je een dikke pap overhoudt. Schep dit in een bakje en bewaar de rest in een weckpot in de koelkast (dit blijft max. twee dagen goed). Versier met fruit (kiwi, appel, bana...

Zondag a.s. is het alweer zover: Valentijnsdag! Vriendlief is ook jarig die dag, dus voor mij heeft Valentijnsdag niet de speciale betekenis die het voor anderen heeft, cadeaus doen we niet aan. Een kaartje zal ik zeker nog wel naar mijn Valentijn sturen, ook al heb ik in de 14 jaar nog nooit een kaartje terug gehad. Het is gewoon zo leuk om een kaartje met zorg uit te zoeken, plus de spanning van het wachten op een reactie. Én we krijgen tegenwoordig van onze kinderen een leuk zelfgeknutseld cadeau, dat maakt de jaren van verwachtingsvol afwachten en lichtelijk teleurgesteld zijn als vriendlief en niet aan gedacht had wel goed! Ook dit jaar kun je weer gratis een valentijnskaart sturen als je een lipstickzoen zet in de hoek waar je normaal een postzegel plakt! Er zijn talloze Valentijn DIY's te vinden online, ik heb er een paar op een rijtje gezet.

Een prachtig verhaal over anders zijn. Ik kwam hem online tegen en vond hem zó mooi! Om goed over na te denken. In de wereld van de puntige vierkantjes werd eens een vijfhoekje geboren. Vijfhoekjes waren jammer genoeg niet gewenst bij de puntige vierkantjes. De vierkantjes zeiden: "We breken er wel een hoekje af, dan is het ook een vierkantje". Dat ging niet zo makkelijk als ze dachten. Ze timmerden erop los, maar het lukte niet om er een vierkantje van te maken. Het vijfhoekje was nu flink beschadigd. De puntige vierkantjes waren teleurgesteld over het resultaat. Ze gaven het kapotte vijfhoekje dan maar een grote plank, een houten vierkant, met twee kijkgaten erin. Het vijfhoekje moest voortaan altijd die plank voor zich uit dragen, om op een vierkant te gelijken. Zo kon het zich jarenlang in de wereld van de vierkantjes bewegen. Dat vonden de vierkantjes best aanvaardbaar. Het vijfhoekje werd doodmoe van altijd met die grote zware plank te zeulen. Het ble...

Vorig jaar in de zomer kwam er een moeder met haar autistische zoon bij mij iets ophalen geloof ik. Ik ken haar via Twitter, ik heb een week getwittert voor @Coevordenaren en heb daar leuke contacten aan over gehouden. Ze kwam met haar zoon op een tandemfiets, heel bijzonder. L. kan inmiddels zonder zijwieltjes fietsen, maar hij kan absoluut niet deelnemen aan het verkeer. Hij heeft het inzicht niet, snapt de regels niet en kan al helemaal niet anticiperen of snappen dat zijn acties de overige weggebruikers beïnvloeden. We hebben het wel geprobeerd hoor, dat zeker. Naast hem fietsen, maar je verongelukt er zelf bij op die manier. Hij fietst rustig in het midden van de weg, bochten zijn nog lastig, remmen gaat vaker niet dan wel goed; kortom de stress die dit oplevert is niet te doen. Hardlopend mee met hem is een pittige intervaltraining, hij staat om de haverklap stil, fietst tegen obstakels aan; bijna net zo lastig als naast hem fietsen dus. Na een gesprek met de moeder he...