When it's dark look for stars

Op het KDC waar mijn oudste naartoe gaat heeft hij sinds een tijdje in overleg met de fysiotherapeut een wiebelkussen voor op zijn stoel. Dit helpt hem met zijn concentratie en zijn onrust wat te reguleren. Ik was vanmorgen in de stad en kwam bij de Kruidvat een balanskussen tegen, tussen de sportartikelen van Leontien van Moorsel. Het lijkt exact op het kussen dat L. gebruikt op het KDC, ik heb er één voor hem meegenomen voor thuis. Hopelijk helpt het hem ook bij de maaltijden thuis om wat lichamelijke onrust weg te nemen.

Alsof er een gat In mijn borstkas is Continu een doffe pijn Ademen met m'n longtoppen Het lijk wel dat rest van Mijn longen gevuld is Met zwaar water 't Is verstikkend

Ik mag graag bladeren in kooktijdschriften voor inspiratie, zoals de Allerhande van de Albert Heijn. Vaak staan er leuke recepten met seizoensproducten in, zoals pompoen deze maand. Ook geeft Miljuschka Witzenhausen haar 3 favoriete recepten prijs, ter promotie van haar nieuwe kookboek. De pompoentaart leek me erg lekker, ik heb laatst 3 mooie grote pompoenen gekregen en had nog voldoende om dit recept uit te proberen.

Plantaardig eten betekent echt niet dat je moet inleveren op smaak. Ook is het niet duurder dan wanneer je wel vlees eet én kun je het jezelf zo makkelijk of zo moeilijk maken als je wilt. Ik had bij de Jumbo twee bakjes vega kipshoarma gekocht, in de aanbieding voor €2,- per bakje. Voor eenzelfde hoeveelheid biologische kip ben je zeker wel het dubbele kwijt. Als je de stukjes goed bakt is het haast niet van normale shoarma te onderscheiden; mijn kleuter heeft er met smaak van gegeten en moest ik tegen houden de pan niet al leeg te eten voordat het op tafel stond, haha.

Waarom zou je flink wat geld betalen om te mogen kruipen door de modder en allerlei hindernissen te nemen? Omdat het niet alleen een fysieke, maar vooral een mentale uitdaging is. Vorig jaar heb ik voor het eerst meegedaan aan een obstacle run, ook dankzij H., dat heeft mij echt mentaal zo'n boost gegeven! Ik ben tot meer in staat dan ik zelf voor mogelijk had gehouden. Ik werd vrijdag gebeld, vriendin H. had een kaartje voor mij voor de Strong Viking Run de volgende dag in Amsterdam. Het vervoer was ook al geregeld, ik kon met hun meerijden. Ook ging zij zelf mee om ons aan te moedigen, heel erg fijn want ik ken de rest van de groep dan wel (vaagjes); ik vind het doodeng. Of ik wel even binnen het uur wilde reageren. Toevallig had L. logeerweekend, ik had dus alleen oppas nodig voor R. Mijn moeder wilde dat wel doen, op R. passen. Heel erg fijn! Het was dus allemaal zo geregeld. Soms gaat het wel allemaal soepeltjes :)

Sinds vorige week hebben we video interactie begeleiding voor L., zowel thuis als op het kinderdagcentrum wordt er gefilmd en gaan we dit bekijken, evalueren en bespreken. Door iets te filmen kun je het later nog eens terug kijken en zie je zaken die je anders in de hectiek ontgaan, omdat je focus op dat moment ergens anders is. Het gaat er niet perse om om moeilijke momenten te filmen, ook door goede momenten te filmen kun je analyseren naar wat maakt dat het zo goed gaat en dit op andere momenten toepassen. Vorige week is ze bij ons komen filmen; het was de bedoeling een zo normaal mogelijke activiteit te filmen van L. W. en ik besloten dat een spelactiviteit wel een goede start zou zijn, wij zijn namelijk altijd hyperalert wanneer L. aan het spelen is en R. ook thuis is; dat botst en escaleert regelmatig.

Een vegan verjaardagstaart! Omdat je ook met alleen plantaardige producten een heerlijke taart kunt maken. Mijn zoon vond hem prachtig, hij smaakte goed. Een beetje kruidkoek-achtig met een heerlijke kokoscrème; dit is een blijvertje. Naar een recept van De Groene Meisjes, aangepast naar mijn smaak.

Een onderwijsontheffing aanvragen voor je kind is nogal wat. Heftig is het zeker; ik word verscheurd tussen het willen dat mijn kind gelukkig is en de angst de lat niet hoog genoeg te leggen. Halen we er wel uit wat er in zit? Is dit de juiste weg voor L.? Waarom is het zo confronterend, keer op keer, nu nog steeds? Als L. mee gaat naar de school van R. om hem weg te brengen; als ik kinderen van dezelfde leeftijd zie, als ik bereken in welke klas hij eigenlijk zou moeten zitten en welke vaardigheden hij nu zich eigen gemaakt zou hebben als hij niet gehandicapt zou zijn geweest. W. heeft er veel minder last van, die slaapt er geen nacht minder slecht door. "L. zit nu toch op de juiste plek? Hij gaat elke dag met plezier heen en ontwikkelt zich wel, in zijn eigen tempo". Ik weet ook heus wel dat de enige manier waarop onderwijs voor L. toegankelijk zal zijn is dat wanneer dat 1 op 1 gebeurt. En dat is niet mogelijk. Ik vind eigenlijk dat ik dat zelf zou moeten kunnen, ik b...