Depressie: Een jaar na mijn eerste blog
Gisteren een jaar geleden schreef ik voor het eerst over mijn depressie op mijn blog . God, wat was ik bang. Bang voor de reacties, voor afwijzing, dat de ernst van mijn ziekte niet onderkent werd. En wat als een toekomstige werkgever dit leest? Doe ik er wel slim aan? Maar wat een opluchting was het, bevrijdend om het van me af te schrijven. Er niet alleen mee rond lopen, maar het tot op zekere hoogte kunnen delen met anderen is heel erg fijn. Het geeft net het stukje erkenning wat ik in mijn omgeving niet altijd vind, maar ik wel zo mis. Bijzonder is het, de reacties die ik krijg wanneer ik iets over mijn depressie schrijf. Van begrip en een hart onder de riem tot soortgelijke verhalen, zelfs van mensen die ik niet ken! Het schrijven helpt mij om alles een plek te geven, het werkt twee kanten op. Het zorgt voor meer begrip voor de ziekte; het ontstaan en het verloop ervan en enkelen vinden herkenning in mijn blog. Dat maakt dat ik door ben gegaan, want niet altijd zijn de r...