Zo, het was alweer een tijdje geleden dat ik een blog geschreven heb. Het is niet dat ik niets heb om over te schrijven, het is meer dat ik het niet durf. Mijn angst dat ik het niet goed doe, het altijd aanwezige stemmetje dat zegt "wie zit er nou op jou te wachten" en ook het gebrek aan tijd alleen hebben helpt niet mee. Sinds de scholen en dagbesteding dicht gingen lag de focus vooral op goed de dag doorkomen en dat was best een pittige opgave. Gelukkig kan Liam weer naar het expertisecentrum, ook in de zomervakantie en dat geeft hem de benodigde structuur en ons een paar uurtjes adempauze. Huidige status Het gaat niet zo goed met me, het is alsof ik fysiek naar beneden getrokken wordt sommige dagen, de put in. Gelukkig kan ik weer wekelijks naar de psychotherapie, dat voelt toch een stuk beter dan telefonische therapie. Ondanks dat ik (haast) geen oogcontact maak (want ik ben erg bang afkeuring/afwijzing in haar ogen te lezen) voelt het beter fysiek in dezelfde ruimte te ...