When it's dark look for stars

Verlammend, deze coronatijd. Er komt niets uit mijn handen, ik sta in de overleefmodus en verval in vluchtgedrag door te overeten, te veel drinken, piekeren & malen waardoor ik niet kan slapen en ik ben kortaf en kan weinig verdragen. Soms gaat het helemaal mis en is het stemmetje wat me aanspoort tot wel heel permanente oplossingen niet te verstommen. Ik fantaseer over hoe het zal zijn als vriendlief en ik uit elkaar gaan, met co-ouderschap heb ik de helft van de tijd mijn handen vrij. Misschien dat ik dan weer normaal kan ademhalen? Humor helpt Ja maar, je hebt toch zelf voor kinderen gekozen?!?!  Is een reactie die ik kreeg toen ik bovenstaand grapje plaatste over kinderen en coronatijd, dat even alleen op de wc zitten je enige momentje rust is. Humor is mijn manier van coping, om om te gaan met onze bijzondere realiteit. Humor, hoe zwarter hoe beter, is wat onze relatie goed houdt en ons op de been houdt. Want het is een heel heftige combinatie die we hebben aan onze zoons;...

Het Boomkroonpad stond al jaren op mijn lijstje om eens naartoe te gaan, want lopen tussen de boomtoppen klinkt erg magisch, nietwaar? Dus toen we een paar uurtjes voor onszelf hadden zijn we naar Borger gereden, omdat er ook een heel mooie wandelroute te vinden is.

De zomervakantie gaat beginnen! Ik wil het niet vol plannen en R. continu moeten vermaken; van verveling word je creatief, nietwaar? En het is de bedoeling dat hij echt tot rust komt, met hem continu blootstellen aan prikkels bereik ik dat niet mee. Mijn insteek is wel om nieuwe ervaringen op te doen en plekken te bezoeken waar we nog niet eerder zijn geweest.