Het begon met een klein stapeltje videobanden welke ik tegenkwam in een doos met spullen die ik van iemand had gekregen.Originele Disneyfilms, ik moest meteen aan Ebel denken.
Voor wie de uitzending niet heeft gezien; Ebel was de hoofdpersoon in uitzending 1 van Diagnose gezocht, een programma op RTL4.
Ebel is een jongen van 18 die een verstoorde ontwikkeling heeft. Paniekaanvallen, motorische achterstand, zeer geringe spraakontwikkeling, ernstige darmproblemen; wat er nu precies aan de hand was wisten ouders niet, er waren wel al eens diagnoses gesteld, maar daar konden ouders zich niet in vinden. Logisch, als je het hele verhaal hoort. Ze zijn jarenlang op zoek geweest naar de juiste diagnose. De uitzending vind je hier.
Ik heb de uitzending gekeken omdat het verhaal me erg aansprak, ik heb de columns moeder Willemien altijd met plezier gelezen in het tijdschrift en op de website van Lotje&co. Als je zo vaak iets van iemand leest, heb je het gevoel dat je diegene ook een beetje kent, ik vond vooral veel herkenning en erkenning. Het is fijn te lezen dat je niet de enige bent die worstelt met de opvoeding, ondersteuning en begeleiding van een kind met handicaps.
En ik herkende erg veel van L. in Ebel tijdens de uitzending. Ik heb er nog vaak aan gedacht, de uitzending; de overeenkomsten tussen L. en Ebel, de angst voor de toekomst wat ik me zó kan voorstellen, de zoektocht etc. Vandaar dat ik meteen aan Ebel dacht toen ik de banden vond.
Goed, ik heb de stoute schoenen aangetrokken en contact gezocht met de moeder van Ebel. Ze houdt een Facebookpagina bij over Ebel, vandaar dat ik snel in contact kon komen.
Ik vroeg of ze ook belang hadden bij een aantal Disney videobanden, ik zou ze dan wel kunnen opsturen naar ze.
"Nou, héél graag, dat is echt wat hij het allerleukste vindt!". Geweldig toch, dat je een ander zo blij kunt maken met iets wat je anders misschien wel weg zou gooien?
Ik besloot om toch nog een oproepje te plaatsen op Facebook, wie weet waren er nog wel meer mensen die een paar videobanden in een kast of op zolder hadden liggen. Ik zou het toch opsturen, of ik er nou 5 of 15 opstuur, qua verzendkosten is het even duur.
En er werd gehoor gegeven aan de oproep. Enorm veel gehoor zelfs, de reacties stroomden binnen! Mensen wilden maar al te graag helpen, bijna iedereen had de uitzending gezien en wilde graag de videobanden doneren voor dit goede doel.
Intussen ook nog contact gezocht met Ebels moeder met de vraag of Ebel ook van andere kinderfilms houdt, naast Disney en of het ook goed was dat ik de films kwam langs brengen, want zelf naar Groningen rijden is inmiddels een stuk voordeliger dan de films op te sturen, zoveel heb ik er namelijk al nu.
Ebels moeder zei nog: "Het lijkt Hart in aktie wel!" Haha.
Dus, morgenvroeg ga ik (met m'n gezin) naar Groningen met maar liefst 428 videobanden in de koffferbak (ik hoop dat het past ;) ) om de banden af te geven.
Ebel heeft denk ik voor de rest van zijn leven nu wel genoeg videobanden, mocht er ooit één af zijn, dan heeft ie er voldoende op voorraad. Oh en of er nou een film dubbel, driedubbel of tiendubbel tussen zat; geen probleem. Ebel is met elke film elke keer weer opnieuw ontzettend blij.
Prachtig toch, wat begon als iets kleins is uitgemond in iets onvoorstelbaar moois. Samen maken we de wereld een stukje mooier.
Reacties