Vandaag is L. jarig, hij is alweer 7 jaar geworden. 7 jaar! Zijn kalenderleeftijd klopt totaal niet met zijn (sociaal) emotionele leeftijd; toen ik hem enkele weken geleden vroeg hoe oud hij is ("twee") en hoe oud hij wordt als hij jarig ("drie") dacht ik, dat past inderdaad beter lieverd.
Ik vroeg hem ook of hij een feestje wilde geven, bij "Cowboys en indianen" (hebben we een kinderfeestje gehad van een groepsgenootje van hem, dat ging zo ontzettend goed dat we hadden voorgenomen dit ook te doen). "Ja!"
Wie mag er dan komen? Daar moest hij even over nadenken. Ik verwachtte een opsomming van zijn groepsgenoten, die waren er tenslotte de laatste keer dat we er waren ook bij maar het antwoord verraste me enigszins: "Ik!"
Natuurlijk lieverd, maar wie nog meer dan? Wie is jouw vriendje? Weet je wat een vriendje is L.? Iemand die je lief vindt en met wie je graag speelt.
"R. (broertjes naam)". "Papa en mama ook en M. (groepsleider Pontes)".
Wat is het toch een prachtig kind hè, maar emotioneel zo jong, blijkt wel weer.
Enkele weken geleden ben ik met L. achter de laptop gekropen. Wat hij graag op verjaardag wilde? Dat wist ie wel! "Een vuilnistruck!". Hij is namelijk nogal geobsedeerd door vuilniswagens, als hij de kans krijgt maakt hij van alles wat hij in zijn handen krijgt een kieparm en een container. Inventief, dat zeker en daarom heb ik hem eerst maar zijn gang laten gaan. Maar het loopt uit de hand, hij komt niet meer aan spelen toe en blijft hangen in zijn obsessie.
Elke dag vraagt hij welke dag het is. Want op donderdag worden de containers geleegd, daar kijkt hij de hele week naar uit. Als hij met de tablet speelt zijn het alleen maar filmpjes van containers die geleegd worden die voorbij komen.
Bizar, hoe hem dat toch altijd lukt. Hij kan niet lezen, schrijven of typen, maar weet feilloos de juiste filmpjes te vinden. Kwestie van doorklikken, heel bijzonder.
Een vuilnistruck dus, dat antwoord hadden we al aan zien komen en van te voren hadden we al gekeken wát er verkrijgbaar is en waar. Het moet wel L.-proof zijn, hij is behoorlijk lomp, plastic speelgoed is binnen 5 minuten stuk in zijn handen.
Bruder is een merk met redelijk grote en hufterbestendige vrachtwagens, ook een vuilniswagen mét zijlader zit in het assortiment bij bol.com. En inderdaad, dat was exact wat hij wilde.
Afgesproken dat hij die op verjaardag zou krijgen en toen was het ook klaar. Hij wist wat hij kreeg, hij heeft er verder niet naar gevraagd of het er over gehad. Als je het hem vroeg, wist hij exact tot in detail de vuilniswagen te beschrijven: "Oranje met een blauwe en gele container" "Kiept aan de zijkant".
En vanmorgen hadden we een intens gelukkig jongetje dat natuurlijk niet naar Pontes wilde. "Vuilnistruck mag mee in de auto", want stel je voor dat je kleine broertje ermee gaat spelen. Toch kon hij al heel lief delen met R., die mocht de gele container vasthouden, hij had zelf de blauwe vast. Dat was vorig jaar nog ondenkbaar, dat hij zijn speelgoed zou delen. Hij blijft echt wel vorderingen maken, mijn mooie jongen.
De traktatie, ook zoiets. Ik was al redelijk gestrest; waar moet ik op trakteren, het moet leuk zijn, maar ook wel gezond natuurlijk, wat spreekt zijn groepsgenoten aan. Ik wil toch graag de creatieve en verantwoorde moeder zijn, maar ging een beetje voorbij aan het doel; L. is jarig en gaat trakteren. L. lust bijna niks, maar wat hij wél graag eet (het is nog niet zo lang geleden dat we hier achter zijn gekomen) is chips.
Waarom ga ik het mijzelf zo moeilijk maken? Voor L. is het waarschijnlijk het allerleukste om te trakteren op zakjes chips, dat lust hij zelf ook zo graag!
Ik heb het hem nog gevraagd voor de vorm; rozijntjes of chips? En zijn ogen glunderden bij het zien van de chips. Duidelijk dus, het gaat erom dat hij plezier heeft, hij is jarig, het is niet een wedstrijd leukste-meest-gezonde-en-verantwoorde-traktatie voor moeders.
Ergens ben ik bang voor het oordeel van anderen; "Is ze leerkracht (geweest), trakteert ze op zoiets on-origineels". Waarschijnlijk ben ik mijn eigen grootste criticus.
Wel heb ik nog een cake gebakken voor de begeleiders, zo had ik toch ook het gevoel er nog een beetje moeite voor gedaan te hebben, haha.
We vieren de verjaardag zondag a.s. voor vrienden en familie, L. is dit jaar niet in de vakantie jarig en iedereen moet werken overdag. Voor L. zelf maakt het niets uit denk ik, hij heeft zijn vuilniswagen die hij zelf heeft uitgekozen gekregen, ik denk dat de rest hem weinig interesseert. Cadeautjes zijn leuk, maar de drukte van al die mensen in huis is lastig mee om te gaan.
Elk jaar maak ik zelf een verjaardagstaart voor de kinderen, vorig jaar was het een Lego-taart. Ook heb ik al een Nijntje-, Dikkie Dik, auto-, sterren- en Bob de bouwer/gereedschapstaart gemaakt. Hoe kan ik dat nog overtreffen?
Hij vindt het wel leuk om te zien, zo'n taart, maar hij eet er niets van. Ik denk dat ik dit jaar voor de vuilniswagentaart ga, dat zal hij ongetwijfeld prachtig vinden.
Toch leer ik nu ook weer van L. door iets relatief klein als een traktatie, namelijk dat het niet over de top fantastisch hoeft te zijn om leuk te zijn, iets wat eenvoudig is kan net zo leuk of zelfs nog veel leuker zijn.
Ik vroeg hem ook of hij een feestje wilde geven, bij "Cowboys en indianen" (hebben we een kinderfeestje gehad van een groepsgenootje van hem, dat ging zo ontzettend goed dat we hadden voorgenomen dit ook te doen). "Ja!"
Wie mag er dan komen? Daar moest hij even over nadenken. Ik verwachtte een opsomming van zijn groepsgenoten, die waren er tenslotte de laatste keer dat we er waren ook bij maar het antwoord verraste me enigszins: "Ik!"
Natuurlijk lieverd, maar wie nog meer dan? Wie is jouw vriendje? Weet je wat een vriendje is L.? Iemand die je lief vindt en met wie je graag speelt.
"R. (broertjes naam)". "Papa en mama ook en M. (groepsleider Pontes)".
Wat is het toch een prachtig kind hè, maar emotioneel zo jong, blijkt wel weer.
Enkele weken geleden ben ik met L. achter de laptop gekropen. Wat hij graag op verjaardag wilde? Dat wist ie wel! "Een vuilnistruck!". Hij is namelijk nogal geobsedeerd door vuilniswagens, als hij de kans krijgt maakt hij van alles wat hij in zijn handen krijgt een kieparm en een container. Inventief, dat zeker en daarom heb ik hem eerst maar zijn gang laten gaan. Maar het loopt uit de hand, hij komt niet meer aan spelen toe en blijft hangen in zijn obsessie.
Elke dag vraagt hij welke dag het is. Want op donderdag worden de containers geleegd, daar kijkt hij de hele week naar uit. Als hij met de tablet speelt zijn het alleen maar filmpjes van containers die geleegd worden die voorbij komen.
Bizar, hoe hem dat toch altijd lukt. Hij kan niet lezen, schrijven of typen, maar weet feilloos de juiste filmpjes te vinden. Kwestie van doorklikken, heel bijzonder.
Een vuilnistruck dus, dat antwoord hadden we al aan zien komen en van te voren hadden we al gekeken wát er verkrijgbaar is en waar. Het moet wel L.-proof zijn, hij is behoorlijk lomp, plastic speelgoed is binnen 5 minuten stuk in zijn handen.
Bruder is een merk met redelijk grote en hufterbestendige vrachtwagens, ook een vuilniswagen mét zijlader zit in het assortiment bij bol.com. En inderdaad, dat was exact wat hij wilde.
Afgesproken dat hij die op verjaardag zou krijgen en toen was het ook klaar. Hij wist wat hij kreeg, hij heeft er verder niet naar gevraagd of het er over gehad. Als je het hem vroeg, wist hij exact tot in detail de vuilniswagen te beschrijven: "Oranje met een blauwe en gele container" "Kiept aan de zijkant".
En vanmorgen hadden we een intens gelukkig jongetje dat natuurlijk niet naar Pontes wilde. "Vuilnistruck mag mee in de auto", want stel je voor dat je kleine broertje ermee gaat spelen. Toch kon hij al heel lief delen met R., die mocht de gele container vasthouden, hij had zelf de blauwe vast. Dat was vorig jaar nog ondenkbaar, dat hij zijn speelgoed zou delen. Hij blijft echt wel vorderingen maken, mijn mooie jongen.
Waarom ga ik het mijzelf zo moeilijk maken? Voor L. is het waarschijnlijk het allerleukste om te trakteren op zakjes chips, dat lust hij zelf ook zo graag!
Ik heb het hem nog gevraagd voor de vorm; rozijntjes of chips? En zijn ogen glunderden bij het zien van de chips. Duidelijk dus, het gaat erom dat hij plezier heeft, hij is jarig, het is niet een wedstrijd leukste-meest-gezonde-en-verantwoorde-traktatie voor moeders.
Ergens ben ik bang voor het oordeel van anderen; "Is ze leerkracht (geweest), trakteert ze op zoiets on-origineels". Waarschijnlijk ben ik mijn eigen grootste criticus.
Wel heb ik nog een cake gebakken voor de begeleiders, zo had ik toch ook het gevoel er nog een beetje moeite voor gedaan te hebben, haha.
We vieren de verjaardag zondag a.s. voor vrienden en familie, L. is dit jaar niet in de vakantie jarig en iedereen moet werken overdag. Voor L. zelf maakt het niets uit denk ik, hij heeft zijn vuilniswagen die hij zelf heeft uitgekozen gekregen, ik denk dat de rest hem weinig interesseert. Cadeautjes zijn leuk, maar de drukte van al die mensen in huis is lastig mee om te gaan.
Elk jaar maak ik zelf een verjaardagstaart voor de kinderen, vorig jaar was het een Lego-taart. Ook heb ik al een Nijntje-, Dikkie Dik, auto-, sterren- en Bob de bouwer/gereedschapstaart gemaakt. Hoe kan ik dat nog overtreffen?
Hij vindt het wel leuk om te zien, zo'n taart, maar hij eet er niets van. Ik denk dat ik dit jaar voor de vuilniswagentaart ga, dat zal hij ongetwijfeld prachtig vinden.
Toch leer ik nu ook weer van L. door iets relatief klein als een traktatie, namelijk dat het niet over de top fantastisch hoeft te zijn om leuk te zijn, iets wat eenvoudig is kan net zo leuk of zelfs nog veel leuker zijn.
Reacties