Een prachtig verhaal over anders zijn. Ik kwam hem online tegen en vond hem zó mooi! Om goed over na te denken.
In de wereld van de puntige vierkantjes werd eens een vijfhoekje geboren.
Vijfhoekjes waren jammer genoeg niet gewenst bij de puntige vierkantjes. De vierkantjes zeiden: "We breken er wel een hoekje af, dan is het ook een vierkantje". Dat ging niet zo makkelijk als
ze dachten. Ze timmerden erop los, maar het lukte niet om er een vierkantje van te maken. Het vijfhoekje was nu flink beschadigd.
De puntige vierkantjes waren teleurgesteld over het resultaat. Ze
gaven het kapotte vijfhoekje dan maar een grote plank, een houten vierkant, met twee kijkgaten erin. Het vijfhoekje moest voortaan altijd die plank voor zich uit dragen, om op een vierkant te gelijken. Zo kon het zich jarenlang in de wereld van de vierkantjes bewegen. Dat vonden de vierkantjes best aanvaardbaar.
Het vijfhoekje werd doodmoe van altijd met die grote zware plank te zeulen. Het bleef maar zoeken en zoeken naar een oplossing om ooit echt een vierkantje te worden. Na lange tijd kwam het uitgeputte vijfhoekje een paar wijze afgeronde vierkantjes tegen. Die zagen er
veel vriendelijker uit dan de puntige vierkantjes.
"Hoe kan ik ooit nog een echt vierkantje worden?" vroeg het vijfhoekje.
"Jij? Een vierkantje? Maar je bent gewoon een vijfhoekje!" zegde één van de afgeronde vierkantjes. "Leg die plank eens even neer."
De andere afgeronde vierkantjes zagen het nu ook. "Ja! Jij bent gewoon een vijfhoekje! Jij hoeft toch niet te doen alsof je een vierkant bent! Je hebt alleen maar een hoekje meer dan wij, daar is niks mis mee. Wij kennen er nog zulke, hoor!"
Bij de afgeronde vierkantjes mocht het kapotte vijfhoekje dat zware stuk hout eindelijk weggooien. Een paar puntige vierkantjes hadden dat van ver gezien en zeiden: "Oei, nu gaat het heel erg slecht met het vijfhoekje, het lukte altijd zo goed met die plank!"
Maar het vijfhoekje wist wel beter.
Reacties