L. is tegenwoordig vroeg wakker, vaak rond een uur of half 7. Vandaag was het 5.20 uur trouwens, dat is haast nog midden in de nacht! W. en ik zijn al geen ochtendmensen en we slapen redelijk slecht de laatste tijd (veel stress), dus om onmiddellijk eruit te gaan zodra L. wakker is kost ons beide nogal wat moeite. Vaak gingen we dan ook even naar hem toe om de tv aan te zetten en kropen we zelf dan snel weer in bed. Ook heeft hij nu speelgoed op zijn kamer waarmee hij zich wel even kan vermaken.L. alleen naar beneden te laten gaan is geen optie natuurlijk, hij haalt alles overhoop, molesteert de katten en vernielt de boel, we hebben het wel al eens geprobeerd namelijk, met als resultaat een zwembad van ranjasiroop op het aanrecht en de vloer plus een beker waar nog een restje siroop in zit, L. had dorst en heeft zichzelf een beker pure siroop proberen in te schenken en opgedronken.
Zijn slaapkamerdeur kan op slot en dat gebruiken we dan ook, maar wat hij tegenwoordig doet in plaats van lekker tv kijken of spelen is op het raam en op de verwarming bonken. Vervelend, maar zolang alleen wij er last van hebben laten we hem maar even en dommelen we af en toe weer in. Het ziet er vast maf uit als je het van buitenaf bekijkt, maar er is toch nog niemand wakker op dat tijdstip ;)
Maar toen kregen we een bericht van de buurvrouw dat ze regelmatig lawaai hoorden rond half 7 en dat zij daar wakker van werden. Vervelend om te horen, maar erg fijn dat ze het aangeven, dan kun je er ook iets mee doen!Ik lees net weer in een FB groep van 'ouders met een kind met autisme' een bericht van iemand dat dit ook bij hen gebeurd is en verbaas me over de reacties hierop! Mensen voelen zich erg aangevallen, "ik doe toch al zo mijn best", "het is al zo zwaar", "ze moeten gewoon niet zeuren" etc.
Heel bijzonder vind ik dat; de buren moeten wél begrip opbrengen voor het gedrag van jouw kind, maar andersom komt er van jou dan totaal geen greintje begrip dat zij geluidsoverlast ondervinden? Dat kan toch niet waar zijn?
Mensen moeten zich niet zo snel aangevallen voelen en gaan denken in oplossingen, in plaats van in de slachtofferrol blijven hangen. Het zal ook wel schelen dat ik wel een goede band heb met mijn buren en dat dit soort dingen ook gewoon gezegd kunnen worden, ik ben er erg voor om dingen uit te spreken, dan kun je er ook iets mee doen.
Wat wij gedaan hebben is een ombouw om de verwarming maken plus een rek voor het raam. Zo kan hij niet meer op het raam en de verwarming bonken, plus kan hij zelf ook niet het raam openmaken. We hebben dit ook meteen bij R. voor het raam gemaakt, hij heeft zo'n laag raam dat ik deze niet open durf te zetten, maar zo kan het dus wel.Dit lumineuze idee komt van mijn stiefvader trouwens, alle credits zijn voor hem! Ik heb een ledikantje gekocht bij de kringloop voor €5,- de bodem en de zijpanelen wit geverfd, één zijpaneel aan het kozijn geschroefd en om de verwarming een ombouw gemaakt van de bodem. Soms hoeft een oplossing helemaal niet ingewikkeld of duur te zijn ;)
Oh, en we gaan om de beurt er met L. uit 's ochtends, zodra hij zijn medicatie gehad heeft keert de rust in zijn lijf terug en is hij wel te handhaven.
Het is ook net of sinds hij de medicatie slikt de rebounds extremer zijn, dat wil zeggen dat wanneer de medicatie uitgewerkt is of hij deze 's ochtends nog niet gehad heeft de buien van hem en dus zijn gedrag veel extremer is.
Maar mét medicatie is hij wel in staat om tot leren te komen, hij heeft er zoveel baat bij. Het blijft een lastige afweging.
Reacties