Wat ben ik ontzettend blij dat het 3 januari is; het is koud en miezerig weer, dat betekent dat men minder snel geneigd is naar buiten te gaan om het overgebleven vuurwerk af te steken.
Want oh, wat had L. er een last van.
Het is het onverwachte wat het zo verschrikkelijk moeilijk maakt voor L. om mee om te gaan. 't Arme kind heeft echt doodsangsten uitgestaan, vooral toen de achterburen op oudejaarsdag 's ochtends gingen knallen met een strijkerpistool. Ja echt.
L. kroop over de grond van pure doodsangst, met gehoorbeschermers op zat ie onder de eettafel weggedoken. Dat snijdt door je ziel, die aanblik, die paniek in z'n ogen.
Het lijkt wel of men dit jaar eerder begon met vuurwerk afsteken, vanaf de 29e was het eigenlijk het grootste deel van de dag een geknal. Ik snap dat niet iedereen een autistisch kind heeft wat panisch is voor onverwachte (harde) geluiden, maar er zijn toch regels voor het afsteken? Het leek of men bij ons in de buurt massaal had afgesproken om deze regels aan z'n laars te lappen.
Wat voor ons betekende dat we een week lang een extreem angstig kind hadden die niet voor 11 uur in slaap kwam, ondanks de extra dosis melatonine, die spontaan weer incontinent was overdag en alles gewoon liet lopen en zeer opstandig gedrag vertoonde. Logisch, maar loodzwaar.
Wat wel weer bijzonder was, was dat L. het siervuurwerk om 12 uur 's nachts prachtig vond. Maar goed, daar was ie dan ook op voorbereid, we hebben samen afgeteld, alles was duidelijk gekaderd; L. wist wat ie kon verwachten, dan gaat het dus prima.
L. zit nu lekker op de fauteuil onder een dekentje, filmpjes te kijken op de tablet met wat blokjes kaas erbij. Ultieme ontspanning. R. doet een middagdutje, dat scheelt ook veel.
L. houdt R. altijd extreem in de gaten, hij volgt elke handeling en geeft luidkeels commentaar wanneer het niet op de manier gaat zoals L. het verwacht.
Dat zal vast iedereen hebben die meerdere kinderen heeft, maar ik vind het bijzonder vermoeiend; continu alert moeten zijn en ze niet alleen kunnen laten omdat het dan geheid mis gaat.
Niets moet vandaag, we hebben lekker ons huispak aan en gaan helemaal bijkomen van alle stress. Classic FM aan, ook L. lijkt er rustiger van te worden.
Chillmodus: Aan! En morgen begint het gewone leven weer, wat L. ook weer meer rust brengt, dan weet hij weer precies waar hij aan toe is.
Reacties