Wandelen, ik doe het graag en vriendlief gelukkig ook. De jongste krijgen we ook wel zover, alleen de oudste schreeuwt moord en brand zodra we het maar opperen om te gaan wandelen samen.
Een tijdje lukte het nog door hem mee te nemen in de speciale buggy en met gehoorbeschermers op, maar dat weigert hij nu ook.
Vriendlief kwam met de oplossing, hij had het geniale idee om een prikstok te maken van een stok met een lange spijker aan de onderkant (en een houten klosje ter bescherming, het is een flink steekwapen geworden), zodat L. een doel heeft tijdens het wandelen, namelijk afval rapen!
"Een prikstick!", aldus L. Daar was ie erg content mee.
Ik ben erg druk bezig met afval scheiden en erger me erg aan het feit dat mensen het zo van zich af lijken te gooien, dit benoem ik ook wel eens naar de kinderen als we blikjes op straat of in de berm tegenkomen. "Stomme mensen!" zegt L., want dat hoort niet. Afval hoort in de container, ook L. snapt dat heel goed.
Met een ommetje van 2 kilometer hebben we 2 emmers vol afval opgeruimd wat we onderweg tegenkwamen, gelukkig wonen mijn opa en oma halverwege de route en hebben we daar een pitstop kunnen doen en de emmer kunnen legen.
Dat is nog wel een dingetje, sinds we kittens hebben en de kattenbak weer gebruiken hebben we de container voor restafval standaard al vol. Al dit extra afval kunnen we niet in onze eigen container meer kwijt. Misschien moet ik toch eens contact opnemen met de gemeente hierover.
Voor nu is het erg fijn dat L. met een gericht doel wél graag mee gaat wandelen. Dat heeft W. toch wel fantastisch bedacht, nietwaar? Inmiddels hebben ze allebei een eigen "prikstick", ze zijn beide erg enthousiast er over.
Onze wereld wordt weer iets groter nu we er wat meer op uit kunnen zonder strijd en onze buurt wordt ook wat schoner, twee vliegen in één klap.
💚
P.S. Ik heb me ook aangemeld bij https://www.supportervanschoon.nl/, ken je dat al?
Reacties