Dilemma: Nog een klas overslaan voor Roan?

Een jaar geleden schreef ik dat we blij waren dat school Roan echt zag en we het eindelijk eens waren geworden dat versnellen een goede keuze was, en zo geschiedde. Roan ging van groep 4 naar groep 6 en sloeg groep 5 over. Als zevenjarige startte hij in groep 6, tussen de negen-, tien- en enkele elfjarigen.

Geen hiaten

We waren allemaal erg alert erop hoe hij (en de nieuwe klas) dit op ging pakken, maar het ging goed. Roan had geen last van hiaten in de leerstof en kon direct goed meekomen. Enerzijds een opluchting, maar langzaamaan werd duidelijk dat Roan nog steeds wel erg gemakkelijk de lesstof aankon. Er kwam nog een periode van thuisonderwijs door de lockdown, maar dit verliep een stuk soepeler dan het voorgaande schooljaar, geen huilend en boos kind dat niet tot werken kwam omdat het zo ontzettend makkelijk is. Hij kreeg nu zeker meer uitdaging.

Het was een heel gekke tijd natuurlijk, met extra veel werkdruk voor de leerkrachten die allemaal toch een heel knappe prestatie hebben neergezet om ondanks alle maatregelen toch les te geven op een manier die voor velen van ons nieuw was. Ik wilde dan ook niet die zeikmoeder zijn die constant op school zat om te klagen over het onderwijsaanbod, iedereen heeft zijn bordje al erg vol.

Schoolziek

Maar er kwamen steeds meer signalen dat Roan de lesstof alweer ontstegen was. Hij zat niet lekker in zijn vel, kon weinig hebben van ons, leek minder plezier te hebben in dingen en begon zelfs smoesjes te verzinnen om niet naar school te hoeven. 

"Volgens mij ben ik verkouden, dan moet ik thuis blijven maandag hè, en een coronatest doen", zei hij ineens op een zaterdag enkele maanden geleden. Toen ik zei dat ik het even aan wilde kijken werd hij heel boos en verdrietig. Op zondag begon hij te klagen over "heel erge buikpijn, ik kan morgen echt niet naar school!". Toen ik voorzichtig uitsprak dat ik vermoedde dat er iets anders aan de hand was kwam na lang doorvragen toch eindelijk eruit dat hij zich zo verveelde en dat alles weer erg makkelijk is. 

Het klinkt heel makkelijk hè, hoogbegaafd zijn, als je dan zo slim bent heb je toch alles heel snel af? School stond ook niet erg te springen om extra verrijking aan te bieden, "laat hij eerst zich de lesstof van groep 6 maar eigen maken". Tsja, moet ik dan weer mijn zin doordrijven? Misschien komt het wel goed. 

Behoeden voor uitval

Maar hoe meer ik er over lees, hoe duidelijker het is dat het heel belangrijk is om aan te sluiten bij de 'zone van de naaste ontwikkeling', dus dat je een kind lesstof aanbiedt dat hij nog net niet beheerst, want dan groei je en ontwikkel je je echt. Als je een kind jarenlang lesstof aanbiedt wat het al beheerst is het dan wel echt onderwijs of is het dan meer dagbesteding, zorgen dat je de dag doorkomt zonder al te veel problemen? Elk kind heeft recht op een ononderbroken leerlijn, ook hoogbegaafde kinderen die een ander niveau hebben dan de rest van de klas. 

Mijn eigen ervaring is dat wanneer je zo lang onder je niveau werkt  je op een gegeven moment "uit" gaat. Dat het niet meer lukt om tot leren te komen, dat leidt tot schooluitval. Ik viel uit in 4 gymnasium, omdat toen bleek dat ik vaardigheden die belangrijk zijn om nieuwe dingen te leren niet beheerste. Ik had me tot dan toe gered met een fotografisch geheugen, één keer iets doorlezen en ik had geleerd voor een tentamen dacht ik. Daarmee redde ik het ook prima op de middelbare school. Maar met Latijn en Frans moet je echt stampen en automatiseren, dat redt je niet met eenmaal iets overlezen. Ik wil heel graag Roan voor deze schoolloopbaan behoeden.

Toen Roan in mei thuis kwam met een potje boter-kaas-en-eieren op zijn bovenbeen getekend was voor mij de maat vol, dit is overduidelijk een kind dat zich erg verveeld en hier moet echt wel wat mee gebeuren. Een gesprek verder met school hebben we besloten dat Roan volgend schooljaar groep 7 en 8 in één jaar gaat doen en hij daarna een jaar naar het Intermezzo gaat, dat is een tussenjaar voor kinderen die al klaar zijn met de basisschool maar nog niet rijp zijn voor de middelbare school.

Enthousiasme moet even groeien

Niet iedereen was direct enthousiast over dit idee, vriendlief zag liever dat Roan naar de middelbare school in onze woonplaats gaat, want vrienden maken in je eigen woonplaats is zoveel praktischer. Wij hebben zelf vrienden die we kennen vanaf de middelbare school, zulke vriendschappen gunnen we hem ook zo. Lekker na school de stad in met elkaar is lastiger als je in een andere plaats woont. 

Een vriendin zei heel treffend: "Moet Roan dan zijn cognitieve ontwikkeling maar pauzeren omdat jullie willen dat hij het sociaal zo gezellig heeft en hij vriendjes moet maken?" 

En hij is nog zo jong. En qua vervoer wordt het puzzelen, we zullen hem moeten brengen en halen elke dag. Of gaan we taxivervoer aanvragen, mocht dat mogelijk zijn? En hij is nog zo jong, had ik dat al gezegd? Hij is nog net negen als hij klaar is met de basisschool. Bizarre tegenstelling met zijn broer van 12 die nog nooit onderwijs gehad heeft en het niveau van een twee- tot driejarige heeft.

Maar nadat we kennis gemaakt hebben met de middelbare school die het intermezzo aanbiedt was ook Wesley overtuigd. Roan ziet het ook helemaal zitten, leuke vakken als science, Engels, wiskunde en veel creatieve vakken. Dit alles om executieve functies als leren plannen, leren doorzetten, leren aanpakken; dat wat belangrijk is op de middelbare school maar ze wellicht nog niet goed geleerd hebben op de basisschool, aan te leren en ontwikkelen.

Nu nog hopen dat Roan aangenomen wordt. Dat is wel een dingetje. Ik krijg al hartkloppingen als ik er aan denk. Want wat is het alternatief, met negen jaar al naar het VWO? 

💚