Midweek vakantie Rhenen

De meivakantie kwam eraan en we hadden nogal heftige weken achter de rug die ons leven flink op de kop gezet hadden, het zou goed zijn om even met ons gezin weg te gaan vonden we. Ook al dachten we na de vakantie 3 jaar geleden dat we niet meer als gezin met elkaar op vakantie zouden gaan, we gingen het toch weer proberen.

Een huisje met sauna, dat was waar ik naar op zoek ging. Geen subtropisch zwemparadijs (normaal kiezen we hier voor, want dat vinden de jongens allebei helemaal fantastisch), want Roan heeft zijn arm gebroken een maand geleden (heel heftig ook, na een operatie heeft hij nu twee titanium pennen in zijn onderarm, en over enkele maanden moeten die er ook weer uit gehaald worden operatief) en dat hij niet mee kan zwemmen is dan wel erg sneu.

Het werd een ecohuisje op een vakantiepark, de Thijmse Berg in Rhenen. Een huisje van alle gemakken voorzien, met buiten in de tuin een echte sauna, een veranda om buiten te eten en fijne loungebank en gelegen naast het bos. Op het park zelf is een brasserie waar je wat kunt drinken en eten en er is een buitenbad, fijn voor als het echt warm is.

De aankomst was even stressvol, het huisje was nog niet klaar, de schoonmaak moest nog gebeuren. We mochten wat drinken en een snack eten bij de brasserie op hun kosten tijdens het wachten. Voor Liam is dat heel lastig, "wanneer zijn ze klaar, wanneer kunnen we naar het huisje, waarom zijn we nog niet bij het huisje" want hij is helemaal gefocust op het vakantiehuisje en de slaapkamer waar hij samen met Roan gaat slapen. Een wijziging in de planning is onwijs moeilijk mee te dealen voor hem. Na ruim 75 minuten wachten was het huisje dan eindelijk klaar en konden we de spullen uitpakken. We waren inmiddels allemaal gaar door Liam zijn constante vragenstroom en boosheid door onmacht en hebben rustig de boel uitgepakt en ik heb in het huisje eten gekookt. Na het eten hebben we een boswandeling gemaakt, maar het was voor Liam eigenlijk allemaal te veel. We sloten de dag af met zijn tweetjes in de sauna, heel fijn.

We hebben de wandelwagen meegenomen voor Liam zodat we zeker weten wel een stuk kunnen wandelen, ook wanneer Liam zijn hoofd er niet naar staat. Ik vind het soms lastig, hij is 13 inmiddels en zo'n flinke kerel in de wandelwagen ziet er toch apart uit. Het is wel hoe ouder hij wordt hoe duidelijk het is dat Liam niet een gemiddeld kind is, de vragende en oordelende blikken lijken minder aanwezig dan toen hij 8 was, dan is de twijfel tussen "is hij lui/verwend" en "is er iets met hem aan de hand"-vragende blikken goed te lezen bij omstanders.

Wesley had een leuke stadswandeling gevonden, een historische wandeling door Wijk bij Duurstede  langs de sporen van de verdwenen wereldstad Dorestad. Prachtige kasteelruïne, indrukwekkende sluizen, veel heuvelopwaarts met de buggy en mooie stukken door parken hebben we gewandeld.

's Avonds zijn we uit eten geweest, dat was wel spannend, zou Liam het aankunnen? We gingen eten bij Moeke, gelegen aan de Nederrijn en naast een veerpont, er was genoeg te zien voor Liam. En het ging best goed, de patat en frikandel met appelmoes smaakten hem goed. Roan twijfelde en koos voor een pannenkoek, maar zei halverwege "jouw vegan pannenkoeken die je thuis maakt zijn echt lekkerder". Balen dat wanneer je je zo verheugd hebt op iets het dan tegenvalt. 

Woensdag hebben we e-choppers gehuurd en een route gereden door Rhenen en Wageningen. Het was geweldig om te doen, dat vonden we alle 4. Met de kinderen achterop en een fietsknooppuntenroute uitgezet op de telefoon hebben we veel van de omgeving gezien. Wat is het ontzettend mooi daar in de omgeving, ik snap niet dat mensen naar Drenthe komen op vakantie wanneer zoveel moois in Utrecht te vinden is. Veel landgoederen daar in de omgeving, wist je dat er een tabaksplantage was in de 19e eeuw bij de Utrechtse heuvelrug? En wat is de campus van de WUR immens groot! Een dorp op zich, met winkels zelfs.

's Avonds zijn we uit eten geweest bij Cunera, gelegen naast het station van Rhenen en aan de voet van de Grebbeberg. Er viel genoeg te zien (treinen die aankomen en vertrekken, politie op de motor die constant voorbij reed), het was de avond van de dodenherdenking en de weg was afgezet, want leden van de koninklijke familie waren aanwezig bij de herdenking. Ook Roan had nu lekker gegeten gelukkig, patat is altijd een goede keuze.

Donderdag zijn we eerst naar de Veluwse Stoomtrein Maatschappij geweest, Liam heeft zijn ogen uit gekeken. En ineens heeft hij het poseren voor de foto ontdekt, met elke trein en bijzonder seinpaal wilde hij op de foto, zo leuk geworden dat ik daar een fotoboekje voor hem van ga maken. 

Hij deed zijn vingers in de oren voor de vertrekkende trein, want de toeter is nogal hard kwam hij achter toen de trein aankwam. Zie video: "Ik schrik me doof!"

Een ritje in de trein was best prijzig, voor een half uurtje reizen zouden we ruim €60,- kwijt zijn, het was ook bijzonder druk dus dit leek ons niet zo'n goed idee. Liam heeft het heel leuk gehad met in zijn eigen tempo alles bekijken daar op het terrein en poseren voor de foto's.

We zijn daarna naar het openluchtmuseum in Arnhem geweest, met Liam in de wandelwagen. Een goede beslissing, want hij had er geen zin in. We zijn om de beurt met Roan in de gebouwen geweest, de ander bleef buiten bij Liam want hij wilde pertinent nergens in of kijken. Nou ja, een ritje in de tram wilde hij natuurlijk wel, maar daarna was het voor hem wel klaar. 

We hebben 's avonds in het huisje gekookt, want qua prikkels en indrukken wat nog te verdragen was was Liam zijn maximum wel al behaald. Nog een laatste maal in de sauna voor Wesley en mij en op vrijdag gingen we weer naar huis. Ontbijt hebben we onderweg gehaald bij de Lidl in Veenendaal en we waren voor de middag weer thuis.

We gingen de vakantie in zonder uitgebreide uitgestippelde planning en zonder heel hoge verwachtingen, het zou leuk zijn als uit eten gaan een keer zou lukken en we iets van de omgeving zouden kunnen zien. Doordat we de wandelwagen mee hadden konden we wel wandelen, ondanks de onwil van Liam. Hij vond het oké om in de wandelwagen te zitten, lekker veilig in zijn eigen bubbel, zelf lopen was te intens. 

Zo was het wel te doen, we hebben ook wat gezien van de omgeving, maar echt ontspannen was het niet. Je bent constant alert op Liam, nog meer dan thuis omdat je ook wil dat Roan een leuke vakantie heeft en dat vreet heel veel energie. We (Wesley en ik) hebben de week erna nog wel bij moeten komen van de vakantie. Voor ons is een gezinsvakantie keihard werken, een ontspannen vakantie is het niet wanneer we met zijn vieren weg gaan. 

De ontspanning moeten we meer zoeken in de weekenden dat Liam logeert bij het KDC, hoog tijd dat ik mijn schuldgevoel daarover nu eindelijk eens los laat en de ontspanning toe laat.

💚