Autisme: ADHD komt door falende ouders

Ik doe de hele week al mijn best om het naast mij neer te leggen, maar het lukt me niet. Het vreet aan me, ik lig er wakker van.


De discussie rondom ADHD is weer hoog opgelaaid, het ene na het andere artikel verschijnt waarin de ouders worden aangewezen als de zondebok voor het ontstaan van ADHD bij kun kinderen. Ook op tv is er elke dag wel iemand die zijn mening klaar heeft over de tekortkomingen van de ouders

Het is de achterbankgeneratie, de prinsjes en prinsesjes die overal naartoe gereden worden en overal hun zin in krijgen.

"Kinderen met een druk temperament ontwikkelen ADHD als ouders niet streng genoeg zijn"... "En als ze dan zo'n etiket krijgen, kunnen ouders hun handen eraf trekken."

Dit vind ik echt een heel erge uitspraak (van een hoogleraar klinische psychologie!). Het traject voor het krijgen van een "stempeltje" duurde 3 jaar bij ons voor mijn oudste zoon en is nog steeds gaande. Ik kan mij niet voorstellen dat ouders na 1 afspraak een "stempel" voor hun kind hebben en een recept voor medicatie mee krijgen.

Ook dit artikel vind ik echt naar,  helaas gaat het flink rond op twitter en wordt dit aangeprezen als de waarheid. Het ligt gewoon aan de voeding, wij geven niet de juiste voeding aan de kinderen en zijn te soft.

Kom op man, ADHD is een hersenaandoening, een aantoonbare hersenafwijking en met goede voeding zul je er van genezen? Wat een kul. Natuurlijk zal gezonde voeding/clean eten kunnen zorgen dat enkele symptomen zullen verminderen, goed eten heeft dit effect namelijk op iedereen.

En met de harde hand opvoeden omdat wij als ouders van een kind met ADHD te soft zijn? Slaan is een uiting van onmacht bij de ouders, als jij je kind slaat is er met jou iets niet in orde. Dat aanmoedigen vind ik een zeer zorgwekkende zaak.
Structuur is voor elk kind belangrijk, consequent zijn en duidelijk zijn. Dat neemt veel problemen weg, maar zorgt er niet voor dat het kind geneest van ADHD.

Degene die dit artikel deelde op twitter heb ik gevraagd wat de reden was dat hij dit deelde. "Er worden veel te snel stempeltjes uitgedeeld en medicijnen voorgeschreven." Waarop hij dat baseerde? Zijn eigen ervaring, voor hem als volwassene. "Hij had binnen een uur een recept voor Ritalin."

Maar wat is dan het alternatief? Voor kinderen zijn er allerlei trajecten met therapieën: individuele logopedie, groepslogopedie, individuele fysiotherapie, groepsfysiotherapie, sovatraining, Sherborne voor ouder en kind, noem een training en wij hebben het waarschijnlijk al geprobeerd. Ik weet zeker dat elke ouder eerst alle soorten therapie geprobeerd heeft voordat ze aan de medicatie begonnen, het is echt het laatste redmiddel. Dat wat je je kind niet wil geven, want drugs! Rommel! Troep! Je bent een monster dat je je kind daarmee vol stopt, alleen maar gemakzucht van de ouder!

Toch hebben we het wel gedaan. Het was echt het laatste redmiddel, zonder zou hij waarschijnlijk niet eens op het KDC hebben kunnen blijven, zo extreem was zijn gedrag.
Door methylfenidaat heeft mijn zoon heel grote stappen in zijn ontwikkeling kunnen maken en is het leven voor hemzelf een stuk aangenamer geworden. Kinderen zijn blij hem te zien als hij op het KDC aankomt, in plaats van "ik vind L. stom, hij is zo druk en wild, ik wil niet met hem spelen". Wisten we dit maar eerder, dat had L. heel veel stress, onmacht en verdriet kunnen besparen. En ons als ouders ook.

Voor kinderen kan het veel effect hebben, therapie, maar voor volwassenen? Wil je dat ook wel als volwassene? Ik vind het dan ook niet raar dat er Ritalin is voorgeschreven door de arts aan een volwassene, want wat is het alternatief, gedragstherapie?

Dus om op basis daarvan alle ouders en therapeuten dan maar af te schrijven als falend? (Ver)oordelen, zo veel makkelijker dan echt nadenken!