Autisme: Groeipijnen

Wat exact de reden is kunnen we niet verklaren, waarschijnlijk is het een opeenstapeling van kleine dingen die de emmer doen overlopen bij Liam. Maar ieder jaar, vanaf september begint het zich al op te bouwen, de onmacht, boosheid en angsten bij Liam. Of het nou het wisselen van het seizoen, het terugzetten van de klok, de spanning die hoort bij de feestdagen die al in november begint, elk jaar in december is het emmertje vol van Liam en verzuchten we dat we hopen dat het héél snel weer januari is.

Pandemie

Maar nu in de pandemie met alle beperkingen is Liam nog steeds zo extreem in zijn gedrag als is december. Hij heeft ontzettend veel woede in zich, schreeuwt, scheldt en smijt met spullen (vooral met deuren). De woede-uitbarstingen kunnen echt wel een uur of 2 duren, dat is heftig voor hem én voor zijn omgeving. De oorzaak die er natuurlijk altijd wel is is niet altijd te achterhalen, wat het nog moeilijker maakt om hem te kunnen helpen en maakt dat we allemaal toch al erg lang op onze tenen lopen. Het evenwicht is ontzettend fragiel.

Lockdown

Het leven is ook vreselijk ingewikkeld nu, waar anderen rust vinden in de strikte regels is het voor Liam niet te bevatten. Waarom mag hij al maandenlang niet naar zwemles en judo en kan Roan wel naar voetbal? Waarom heeft Roan thuis school op de computer en moet hij wel naar Pontes? Waarom mag er maar 1 iemand op zijn verjaardag komen, waar is de rest van de visite die normaal altijd komt? Waarom kunnen we niet op vakantie, hij wil naar een vakantiepark en lekker elke dag zwemmen zoals we elk jaar wel een paar dagen doen.

Pica

Naast de woede die vooral externaliserend (op anderen gericht) is speel er ook nog de pica. Stof, draadjes, knuffelvulling; Liam eet het op. Is het om de onrust te kunnen kanaliseren? Is hij overprikkeld? Of juist onderprikkels en zoekt hij daarom deze bizarre prikkels op? Maandenlang rondlopen met buikpijn is ook niet heel bevordelijk voor zijn welzijn, elke dag laxeermiddel en het onvermijdelijke moment dat we de ontlasting uit zijn lijf moeten trekken, letterlijk, ook dat is verschrikkelijk naar natuurlijk.

Pubertijd

Is dat het wat zijn onrust en onmacht veroorzaakt? Of is het zijn leeftijd, hij is al 12 tenslotte. Beginnen de hormonen te komen, zijn lijf te veranderen, komt de pubertijd al om de hoek kijken nu wellicht? De kinderarts waarschuwde ons al vorig jaar, zijn gedrag zal nog veel extremer worden wanneer de pubertijd begint. Dwars in het kwadraat dus, arme schat. Ontzettend ingewikkeld wanneer je lijf 12 jaar is maar jij zelf geestelijk nog een kleuter bent.

Grote ontwikkelingssprongen

Of zou het komen omdat hij zich motorisch zo flink ontwikkeld heeft de laatste maanden, hij is met grote sprongen vooruit gegaan! Hij kende ineens de pengreep en tekende spontaan een poppetje, daar waar hij voorheen de pen/stift in zijn vuist hield en niet verder kwam dan ermee krassen. Hij probeert nu echt binnen de lijntjes te kleuren en dat lukt hem best aardig, qua fijne motoriek is hij onwijs gegroeid de afgelopen weken. Ook qua grove motoriek,  wanneer je een bal gooit kan hij de bal ook vangen en dat is ook nieuw. 

We hebben vaker gemerkt dat wanneer hij sprongen maakte in zijn ontwikkeling dit ook voor extremer gedrag zorgde. Het is ook niet zo gek, met al die nieuwe verbindingen die de hersenen aan het aanleggen zijn is er minder ruimte voor gedragsregulatie misschien. Dan is het wel te verklaren waarom zijn emmertje sneller vol is en hij minder prikkels kan verdragen.

Groeipijn

Samenvattend is het vooral heel positief dat Liam zich nog steeds blijft ontwikkelen (ik heb staan dansen van blijdschap toen hij mij het poppetje liet zien, want wat een sprong vooruit is dat zeg) en bij groeien komt soms ook wat groeipijn kijken. Laten we hopen dat de lockdown en de restricties hiervan snel achter ons liggen, zodat de dagen en weken weer voorspelbaar zijn voor Liam en hij weer in zijn vertrouwde en voorspelbare routine kan komen. Voorspelbaarheid geeft rust en ruimte nodig om te kunnen groeien.

💙