Soms kan een tegenvaller een domino-effect hebben. Dat was zeker het geval die donderdagavond dat Liam viel en zijn tand verloor.
Het was de eerste week na de zomervakantie, Roan had zijn introductieweek van het Hondsrugcollege en deze dag was hij naar een klimpark in Grolloo geweest. Ik haal en breng heb elke dag, omdat ik hem nu nog wel wat jong vind om elke dag alleen met de trein en de bus naar school te gaan; in de eerste maand is hij al 3 keer zijn iPad vergeten, heeft ie zijn telefoon al verloren en vergeet hij ook regelmatig zijn kluissleutel en gymspullen. Een negenjarige moet het ook allemaal nog leren te organiseren (deze negenjarige in elk geval nog wel) en heeft daarbij echt wel onze ondersteuning nodig. Ik vrees dat we hem anders regelmatig uit Zwolle moeten halen omdat hij zijn station vergeten is, hij kan ook erg opgaan in zijn telefoon, zodanig dat ie zijn omgeving vergeet.
Autopech
Afijn, ik haalde hem op uit Grolloo alleen toen ik weg wilde rijden bleek er iets stuk te zijn aan de auto. De stuurbekrachtiging deed het niet meer onder andere en met zo'n grote zware stationcar is dat erg lastig rijden. Ik ben toch maar wel naar huis gereden, want anders waren we gestrand in Grolloo zo'n 30 kilometer van huis, maar dat was een spannende onderneming. Wat kunnen rotondes dan ineens een enorme hindernis zijn zeg! Maar goed, de auto op de oprit geworsteld, zonder stuurbekrachtiging, dus hij stond nogal breed uit, geen plek voor de andere auto. Ik was nogal van slag van alles na dit avontuur.
Gestruikeld
Wesley haalde Roan op van voetbal, Liam was ook mee geweest, maar de auto moest verderop geparkeerd worden omdat hij niet meer op de oprit paste. Liam en Roan zijn ook echt broers, met competitiedrang, dus maken ze er altijd een wedstrijd van wie het eerste bij de voordeur is. Ook deze keer, Liam rennend op zijn slippers over de stoep toen hij struikelde. Hij vergat schijnbaar om zijn handen uit te steken op de klap op te vangen en viel letterlijk plat op zijn gezicht, op zijn voortanden.
Bebloed en overstuur kwam hij binnen, zo in de war van het gevoel dat zijn tanden los zitten dat hij met zijn tong er zo een tand uit duwt. Ik heb de noodtandarts gebeld, "Tand in melk stoppen en hier naartoe komen" en binnen een half uur lag Liam in Emmen bij een onbekende tandarts in de stoel.
Noodtandarts
We vertelden hem dat Liam verstandelijk beperkt is en autistisch, toch bleef de tandarts maar vragen aan Liam stellen. We zeiden nogmaals dat Liam niet in staat is tot antwoord geven en of hij de vragen aan ons wilde stellen. Ook vroegen we hem om bij alles wat hij deed te vertellen wat hij deed zodat het Liam minder overkomt allemaal en hij enigszins snapt wat er gaat gebeuren. Liam onderging het boven verwachting goed, waarschijnlijk achteraf omdat ie zo verlamd was door angst, niet per sé omdat hij het begreep. De tand werd terug geduwd, hij kreeg een spalk over de twee tanden en we moesten voorzichtig doen, "even een paar dagen vloeibaar eten". Enigszins opgelucht gingen we naar huis. Zou het echt goed kunnen komen?
Eigen tandarts
Ik heb de volgende ochtend Liam zijn eigen tandarts gebeld, de tandarts gespecialiseerd in cliënten met een verstandelijke beperking, daar zitten we al enige jaren bij omdat mijn tandarts het niet meer aandurfde met Liam. Lang verhaal kort, de specialist waarvoor we naar deze praktijk in Emmen zijn gegaan was per gisteren gestopt in de praktijk. Ja echt (!!). Ik legde het verhaal uit en vroeg om een afspraak met iemand die dan de vervanger van die specialist is, maar daar werd wat vaag over gedaan, schijnbaar is er geen andere tandarts in de praktijk gespecialiseerd in mensen met een verstandelijke beperking. Maar ik mocht die ochtend langskomen met Liam.
Röntgenfoto maken
Er moest een röntgenfoto gemaakt worden, iets wat Liam niet snapt en niet kan overzien.
- "Stil blijven staan" (Bij iets dat zo eng is, zo'n apparaat om je heen)
- "Bijt maar op dat richeltje" (Wat is een richeltje? Dat woord kent ie niet)
- "Niet te hard bijten, de tanden ligt nog los en schieten er anders weer uit" (Doodsbang inmiddels, want tanden mogen er niet uit natuurlijk)
- "Mama moet nu even loslaten en opzij stappen" (Blinde paniek nu, ik mag hem niet loslaten)
Na verscheidene pogingen op verscheidene manieren was het na een half uur dan toch gelukt een foto te maken die goed genoeg was.
Als de tanden wel weer vast gingen groeien zou er wel een wortelkanaalbehandeling nodig zijn, omdat de zenuwen dood waren in de tanden. Dat betekent dus dat hij onder narcose in het ziekenhuis behandeld zal moeten worden, iets waar we behoorlijk tegenop zien.
Vloeibaar dieet
Twee weken lang een vloeibaar dieet en goed oppassen, zolang de tanden nog niet vast zaten moesten we erg voorzichtig zijn. Een vloeibaar dieet dus, ook een grote hindernis omdat Liam maar weinig lust, soep bijvoorbeeld al niet. Gelukkig had hij toen hij bij het logeerhuis was twee weken ervoor "lasagnesoep" gegeten, toen ik hem vroeg me aan te wijzen in de winkel hoe dat eruit zag wees hij een zak tomatensoep aan. En dat wilde hij wel eten, halleluja. Het is moeilijk voor Liam om af te wijken van hoe de dag normaal verloopt, geen brood als lunch maar iets vloeibaars is ingewikkeld voor hem. We hebben samen boodschappen gedaan en danoontjes, appelmoes, knijpfruit, gele vla en "lasagnesoep" was hij mee akkoord. Met een tas vol boodschappen heb ik hem afgeleverd bij de dagbesteding, want Pontes moet wel gewoon doorgaan. Er was al zoveel anders voor hem, weer het normale dagritme in gaan biedt hem houvast en zekerheid.
De controle
Na twee weken werd de spalk er weer af gehaald, dat onderging Liam wonderbaarlijk goed. De spalk werd los gemaakt met een boor namelijk, iets wat normaliter erg beangstigend voor hem is, zodra ze in de buurt van zijn gezicht komen met een instrument raakt hij al in paniek en blijft hij niet liggen. Ik denk dat hij wel snapte dat dit nodig was om de spalk die wel hinderlijk voor hem was te verwijderen. Of het was weer pure angst wat hem verlamde, dat is ook mogelijk.
En het onmogelijke bleek mogelijk, de tandarts deed een test met een wattenstaafje gedoopt in koolstofdioxide en raakte de tanden aan, naar het lijkt zijn beide tanden volledig hersteld en weer vast gegroeid, met zenuwen intact.
(Of dit echt zo is moet nog blijken, toen de tandarts het wattenstaafje op de eerste tand zette en aan Liam vroeg of hij dit voelde zei Liam "Ja". Maar ik zag geen lichamelijke reactie, plus Liam zegt ja op alles, dat betekent niet dat hij de vraag snapt. Ik zag namelijk wel een lichamelijke reactie op de kou toen ze de andere tanden bij langs ging. Maar goed, ik ben geen tandarts natuurlijk. Ik hoop dat ik het fout heb en zij het toch goed gezien heeft.)
Ik lig nog wel wakker soms van alle "wat als" scenario's: Wat als nou niet precies die dag de auto stuk gegaan was? Wat als Liam gewoon schoenen aan had gehad in plaats van slippers? Wat als de jongens niet zo'n competitiestrijd voerden met elkaar? Wat als Liam zijn brein normaal functioneerde en hij niet zo'n enorme vertraging had in de verwerking van prikkels? Wat als hij gewoon zijn handen uit gestoken had om zijn klap op te vangen? Maar dat is zinloos natuurlijk, al die alternatieve scenario's bedenken. De uitkomst verandert er niet mee, het is meer een beschermingsmechanisme wat bij mij hoort om zoiets als dit in de toekomst te voorkomen.
Het waren een paar heftige en spannende weken de afgelopen weken. Ik ben ongelooflijk trots op Liam hoe hij dit doorstaan heeft. En ik ben erg blij dat het zoals het nou lijkt met een sisser afloopt, geen narcosebehandeling nodig voorlopig.
Reacties